Η Γλώσσα Pascal

Η Γλώσσα Pascal σχεδιάστηκε από τον Nicklaus Wirth, διάσημο Ελβετό επιστήμονα της Πληροφορικής, το 1968 και αναθεωρήθηκε το 1972.Ο Wirth σχεδίασε την Pascal προκειμένου να ξεπεραστούν τα μειονεκτήματα των γλωσσών προγραμματισμού της δεκαετίας του 1960.Πήρε το όνομά της προς τιμή του μαθηματικού και φιλοσόφου Blaise Pascal.

Η Pascal σχεδιάστηκε με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως διδακτικό εργαλείο των αρχών του προγραμματισμού.Λόγω όμως της πληρότητάς της, της απλότητας και της ευκολίας στην εκμάθησή της χρησιμοποιείται ευρέως στις επιχειρήσεις,τη βιομηχανία και τους προσωπικούς υπολογιστές.

Η Pascal είναι γλώσσα γενικής χρήσης και υποστηρίζει τις αρχές του δομημένου και του τμηματικού προγραμματισμού.Μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι τα εξής:
1) Η δυνατότητα που δίνεται στον προγραμματιστή να δημιουργεί δικούς του
τύπους δεδομένων.
2) Η χρήση μεταβλητών τύπου δείκτη(pointer) και η δυνατότητα της δυναμικής διαχείρησης της κεντρικής μνήμης.
3) Η σύνθετη εντολή(compound statement), δηλαδή η χρήση μιας σειράς εντολών ως μία εντολή.

Οι προσδιορισμένοι από την Pascal απλοί ή στοιχειώδεις τύποι δεδομένων είναι οι:

• Ο ακέραιος τύπος
• Ο πραγματικός τύπος
• Ο λογικός τύπος
• Ο χαρακτήρας

Σύνθετοι τύποι δεδομένων είναι αυτοί που ορίζονται από απλούς τύπους ή και από άλλους σύνθετους που ορίστηκαν παραπάνω.Στην ενότητα αυτή θα αναφερθεί ο αλφαριθμητικός τύπος(string).

ΔΟΜΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ PASCAL

Ένα πρόγραμμα Pascal αρχίζει με τη λέξη program που ακολουθείται από το όνομα του προγράμματος και μία λίστα με ονόματα αρχείων τα οποία μπορεί να είναι προαιρετικά μονάδες εισόδου/εξόδου ή τα αρχεία που θα χρησιμοποιήσει κατά την εκτέλεσή του.Η πρώτη γραμμή είναι η ΕΠΙΚΕΦΑΛΙΔΑ (heading) του προγράμματος.Η μορφή της επικεφαλίδας είναι:

            

                 program όνομα προγράμματος (όνομα αρχείου,όνομα αρχείου,...);

Παραδείγματα:

program test_1 (input,output);

program test_2;

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Η επικεφαλίδα ακολουθείται από προτάσεις δηλώσεων(declarations) που αναφέρονται στους όρους που χρησιμοποιούνται στο πρόγραμμα.Οι προτάσεις δηλώσεων καταλήγουν σε ερωτηματικό(;) και ακολουθούν την εξής σειρά:

• Δηλώσεις σταθερών(constants), χρησιμοποιούνται για τον ορισμό ονομάτων δεδομένων τα οποία παραμένουν σταθερά.Κάθε σταθερή τιμή που περιλαμβάνεται σε ένα πρόγραμμα ονομάζεται literal. Πριν από τον ορισμό των σταθερών αναγράφεται η λέξη const.

Παραδείγματα:
const
     pososto=18;
     nomos='ΑΘΗΝΩΝ';
     pi=3.141592653;
     e=2.718281828;
     max=100;
     min=-100;
     part_no=1234567;
     Invalid_d=-9999999;
     letter='y';
     name='Blaise Pascal';

ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Η λέξη begin(αρχή) δηλώνει την αρχή των εντολών του προγράμματος που εκτελεί ο υπολογιστής, δηλαδή το κύριο πρόγραμμα, ενώ η λέξη end(τέλος) δηλώνει το τέλος του προγράμματος.

Το κύριο πρόγραμμα αποτελείται από μια σειρά εντολών, σύμφωνα με τον αλγόριθμο του προβλήματος.Κάθε εντολή που γράφεται τελειώνει υποχρεωτικά με ένα ερωτηματικό(;). Το σύμβολο αυτό είναι διαχωριστικό εντολών.Δεν είναι υποχρεωτικό να γραφεί μόνο όταν η επόμενη γραμμή αρχίζει με end(τέλος προγράμματος ή σύνθετης εντολής ή υποπρογράμματος ή προγράμματος).Μετά το end πρέπει να γραφεί μία τελεία(.) η οποία δηλώνει και το τέλος του προγράμματος.

Παραδείγματα προγράμματος:
program thermokrasia;
{Το πρόγραμμα υπολογίζει τη μέση θερμοκρασία}
{πήξης και βρασμού}
 uses wincrt;
const {δηλώσεις σταθερών}

   pixis_c=0;     {θερμοκρασία πήξης βαθμοί Κελσίου}

   vrasmou_c=100;  {θερμοκρασία βρασμού βαθμοί Κελσίου}
var  {δηλώσεις μεταβλητών}
   mesi_th_k : real ;   {η μέση τιμή, πήξης-βρασμού}
{κύριο πρόγραμμα}
   begin
     writeln ('θερμ.πήξης', pixis_c, 'βαθμοί');
     writeln ('θερμ.βρασμού', vrasmou_c, 'βαθμοί');
     mesi_th_k : = (pixis_c + vrasmou_c) /2;
     writeln ('η μέση τιμή', vrasmou_c, 'βαθμοί');
   end.